Dla Autorów

Selekcja artykułów odbywa się dwuetapowo: na pierwszym etapie zespół redakcyjny (Komitet Redakcyjny i redaktor danego numeru) po zasięgnięciu opinii Rady Naukowej dokonuje wyboru spośród streszczeń zgłoszonych artykułów, proponując autorom zakwalifikowanych streszczeń nadesłanie artykułu; w drugim etapie – wszystkie nadesłane artykuły są kierowane do dwóch lub trzech niezależnych recenzentów (double-blind review process). Ostateczną decyzję o przyjęciu do druku tekstu pozytywnie ocenionego w procesie recenzyjnym podejmuje zespół redakcyjny po zasięgnięciu opinii Rady Naukowej.

Wszystkie złożone do druku recenzje publikacji naukowych podlegają ocenie Zespołu Redakcyjnego (redaktora danego numeru działającego w porozumieniu z Komitetem Redakcyjnym).

Przesłanie przez autora/autorów tekstu do redakcji Romanica Wratislaviensia jest równoznaczne z jego oświadczeniem, że:

przesłany tekst został przygotowany zgodnie z zasadami rzetelności naukowej
autorowi/autorom przysługują autorskie prawa majątkowe do tego tekstu
tekst jest wolny od wad prawnych
tekst nie był wcześniej publikowany w całości lub części, ani nie został złożony w redakcji innego czasopisma lub przeznaczony do publikacji w inny sposób.

Nadesłanie tekstu jest równoznaczne także z udzieleniem nieodpłatnej zgody na wydanie tekstu w Romanica Wratislaviensia oraz jego nieograniczone co do czasu i terytorium rozpowszechnianie, w tym wprowadzenie do obrotu egzemplarzy czasopisma i nieodpłatne udostępnianie jego egzemplarzy bieżących i archiwalnych w Internecie.

Wymagane są informacje o ewentualnych źródłach finansowania publikacji (np. podanie numeru grantu i nazwy instytucji go przyznającej) i wkładzie instytucji naukowo-badawczych (wskazanie jednoznacznej afiliacji).

Aby uniknąć przypadków ghostwriting i guest authorship, autorzy tekstów wieloautorskich proszeni są o wskazanie wkładu poszczególnych autorów w powstanie publikacji (z podaniem imion, nazwisk i afiliacji oraz ze wskazaniem autorstwa koncepcji, założeń i metod wykorzystywanych przy przygotowaniu publikacji); odpowiedzialność za umieszczenie informacji o podmiotach, które przyczyniły się do powstania pracy, ponosi autor zgłaszający manuskrypt, a w przypadku zgłoszenia zbiorowego – autor wymieniony na pierwszym miejscu.

O wszelkich przejawach nierzetelności naukowej, zwłaszcza łamania i naruszania zasad etyki obowiązujących w nauce, redakcja Romanica Wratislaviensia poinformuje odpowiednie podmioty (instytucje zatrudniające autorów, towarzystwa naukowe, wydawcy naukowi itp.).

Więcej zobacz ZASADY ETYCZNE.

OŚWIADCZENIE AUTORA (plik DOCX do pobrania)

Wskazówki dotyczące przygotowania tekstów do publikacji

WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE PRZYGOTOWANIA TEKSTÓW DO PUBLIKACJI (plik PDF do pobrania)

Język: francuski (podstawowy język czasopisma), hiszpański, włoski lub polski.

Format: *.docx, (NIE: *.doc, *.odt ,*.pdf), Times New Roman, 12 pt, układ strony standardowy, interlinia 1,5.

1. Artykuł

Objętość: 18000-40000 znaków (w tym spacje), z przypisami, bibliografią i streszczeniem włącznie.

Układ: Imię i nazwisko Autora — Afiliacja — Adres e-mail, identyfikator ORCID — Tytuł — Tekst główny; podział treści zaznaczony śródtytułami — Bibliografia — Tytuł w języku angielskim — Streszczenie w języku angielskim — Słowa klucze w języku angielskim i w języku artykułu.

Redakcyjne wskazówki szczegółowe

Imiona i nazwiska przywoływane w tekście głównym podajemy w pełnej formie (nie inicjały), np.: Jean Racine, Witold Gombrowicz. W przypadku powtórnego przywołania osoby podajemy tylko nazwisko (np.: Racine, Gombrowicz).

Elementy wyróżniane i obce słowa: kursywą. Nie używamy innych form wyróżnienia (pogrubienia, podkreślenia, innej czcionki).

Cytaty: cytaty (krótkie) wewnątrz tekstu głównego ujęte w cudzysłów (nie kursywą); cytaty dłuższe niż trzy wiersze zapisane czcionką 10 pt. i oddzielone od tekstu jednym wierszem pustym przed i po, bez cudzysłowu, z odpowiednim odsyłaczem. Prosimy o dokładne sprawdzenie cytatów. Ewentualne cięcia w cytacie powinny być zaznaczone znakiem […].
W przypadku cytatu w języku obcym podajemy jego tłumaczenie na język artykułu w tekście głównym oraz tekst oryginału w przypisie dolnym. Jeżeli cytat został przełożony przez autora artykułu, podajemy w nawiasie okrągłym inicjały jego imienia i nazwiska, np.: (trad. M.P.).

Przykłady: numerowane cyframi arabskimi w nawiasach, z wcięciem 1,25 cm, czcionka 10 pt. Odesłanie do źródła za pomocą wybranego symbolu ujętego w nawias kwadratowy (zob. poniżej sekcja: Źródła przykładów/Korpus):
(1) Joasia wypiła kawę. [TA 1 : 123]
Przykłady w języku innym niż język artykułu opatrujemy przekładem w nawiasie:
(2) Mike przyjechał samochodem (Mike est venu en voiture). [ZX : 128]

Przypisy (objaśniające, nie bibliograficzne) na dole strony: zapisujemy czcionką Times New Roman, 10 pt., interlinia 1,5, każdy przypis zakończony kropką. Odsyłacze umieszczamy na końcu zdania, przed znakiem interpunkcyjnym.

Materiały ilustracyjne (tabele, wykresy, rysunki, zdjęcia) powinny być czarno-białe lub w gamie szarości, wstawione w tekście i przesłane w osobnych plikach. Należy je ponumerować i opatrzyć tytułami.

Skrót par exemple ma postać: par ex.

Odsyłacze do dzieł cytowanych i omawianych w tekście głównym

Zapis zgodny z poniższymi zasadami:

Typ publikacji / źródła	Odsyłacz w tekście
Publikacja jednego autora: odesłanie do całego dzieła	(Sapiro 2019)
Publikacja jednego autora: odesłanie do konkretnych stron	(Sapiro 2019 : 20)
Kilka pozycji bibliograficznych tego samego autora	(Sapiro 2019, 2022a, 2022b)
Kilka pozycji bibliograficznych różnych autorów	(Kurzowa 1974 ; Sobolewski 1999)
Praca jednego autora bez daty publikacji	(Zając s.d.)
Publikacja dwóch autorów	(Ducrot, Todorov 1972 : 14-15)
Publikacja trzech i więcej autorów	(Smuk et al. 2023)
Monografia wieloautorska lub inne dzieło zbiorowe	(Bartmiński 1993)
Rozdział w monografii wieloautorskiej lub innym dziele zbiorowym	(Burgelin 1997)
Publikacja prasowa (nienaukowa)	(Dubois 2007)
Publikacja bez autora (2-3 pierwsze słowa tytułu)	(Dictionnaire micro 2008)
Dokument bez autora i daty publikacji	(« Qu’est-ce que… » s.d.)
Publikacja opracowana przez autora korporatywnego: – pierwsze cytowanie – kolejne cytowanie	(Centre national de la littérature pour la jeunesse [CNLJ] 2013) (CNLJ 2013)
Dokumenty autorskie znane pod akronimem utworzonym od tytułu: – pierwsze cytowanie – kolejne cytowanie	(Conseil de l’Europe [CECR] 2000) (CECR 2000)
Słownik, baza danych lub katalog online: – pierwsze cytowanie – kolejne cytowanie	(Trésor de la langue française informatisé [TLFi]) (TLFi)
Biblioteka cyfrowa:	(Gallica)

Pełny opis bibliograficzny przywoływanych w tabeli pozycji: zob. sekcja Bibliografia.

Bibliografia

Bibliografię, w układzie alfabetycznym i zawierającą tylko opisy wykorzystanych w tekście publikacji, umieszczamy za tekstem głównym (przed streszczeniem).

Publikacje tego samego autorstwa należy uporządkować chronologicznie malejąco, a w przypadku tych samych dat wydania – alfabetycznie według tytułu (wówczas za rokiem wydania umieszczamy kolejne litery alfabetu).

W przypadku braku autorstwa pierwszym elementem opisu jest tytuł.

W przypadku braku roku wydania wskazujemy w nawiasie skrót (s.d.). Wyjątkiem są słowniki, bazy danych i katalogi online oraz biblioteki cyfrowe.

W opisach nie podajemy nazw serii wydawniczych. Stosujemy tylko numerację arabską (np. w numeracji czasopism lub wydań).

a) monografia (papierowa lub elektroniczna)
Esmein-Sarrazin C. (2008). L’Essor du roman. Discours théorique et constitution d’un genre littéraire au XVII^e siècle. Paris : Champion.
Ducrot O., Todorov T. (1972). Dictionnaire encyclopédique des sciences du langage. Paris : Seuil.
Smuk M., Grabowska M., Sowa M. (2023). Studia filologiczne w Polsce z perspektywy studenta. Kraków : Universitas.

Gdy są więcej niż trzy nazwiska autorów:
Andrieux-Reix N. et al. (2000). Petit traité de langue française médiévale. Paris : Presses Universitaires de France.

Publikacja pod redakcją:
Bartmiński J. (dir.) (1993). Współczesny język polski. Wrocław : Wiedza o Kulturze.

W przypadku wznowień można (jeśli to istotne) podać datę pierwszego wydania:
Callier O. (1923 [1906]). Dictionnaire de poche français-polonais et polonais-français. 5^e éd. Leipzig : Otto Holtze’s Nachfolger.

Publikacja tłumaczona:
Lévi-Strauss C. (1960). Smutek tropików. Trad. A. Steinsberg. Warszawa : Państwowy Instytut Wydawniczy.

Publikacja online:
Tryuk M. (2014). Ty nic nie mów, ja będę tłumaczył. O etyce w tłumaczeniu ustnym. Warszawa : Wydaw. Naukowe Instytutu Kulturologii i Lingwistyki Antropocentrycznej Uniw. Warszawskiego, URL : https://portal.uw.edu.pl/documents/7732735/0/SN+13.+Ma%C5%82gorzta+Tryuk+-+Ty+nic+nie+m%C3%B3w.+Ja+bed%C4%99%20t%C5%82umaczy%C5%82.pdf (consulté le 1/03/2024).

Publikacja z autorem korporatywnym:
Centre national de la littérature pour la jeunesse [CNLJ] (2013). Escales en littérature de jeunesse. Paris : Éd. du Cercle de la librairie.
Conseil de l’Europe [CECR] (2000). Cadre européen commun de référence pour les langues : apprendre, enseigner, évaluer. Strasbourg : Didier.

Publikacja bez autora:
Dictionnaire micro (2008). Paris : Larousse.

b) artykuł w czasopiśmie naukowym (w wersji drukowanej lub elektronicznej)
Kurzowa Z. (1974). « Stylizacja językowa w Senniku współczesnym Tadeusza Konwickiego », Prace Filologiczne 25, 495-501.
Sarfati G.-E. (2000). « Le statut lexicographique du nom propre : remarques méthodologiques et linguistiques », Mots 63, 105-124.

W opisie artykułów z domeny internetowej podajemy identyfikator DOI (bez daty dostępu), a w przypadku jego braku — adres URL (uzupełniony datą dostępu). Prosimy o usunięcie hiperłączy.
Perrin P. (2023). « Étudier l’album sériel : une contribution collective à une théorie critique de l’album pour enfants », Strenæ 22, DOI : https://doi.org/10.4000/strenae.9949.
Rybicka E. (2015). « Wschód wyobrażony. Wokół najnowszej prozy Andrzeja Stasiuka », Przegląd Humanistyczny 59(4), 95-104, URL : https://przegladhumanistyczny.pl/resources/html/article/details?id=144650 (consulté le 1/03/2024).
Sapiro G. (2019). « Quels facteurs favorisent la traduction des livres de sciences humaines ? », Palimpsestes 33, 19-42, DOI : https://doi.org/10.4000/palimpsestes.3827.
Sapiro G. (2022). « Literature festivals : a new authority in the transnational literary field », Journal of World Literature 7(3), 303-331, DOI : https://doi.org/10.1163/24056480-00703002.

Opis całego numeru czasopisma lub jego części:
Mourlhon-Dallies F., Sowa M. (dir.) (2023). L’enseignement des langues de spécialité à l’heure de la globalisation [titre du numéro], Neofilolog 61(2).
Cyfryzacja edukacji językowej [dossier] (2023), Języki obce w szkole 4, 5-77.

c) rozdział w monografii wieloautorskiej lub innym dziele zbiorowym
Burgelin C. (1997). « Roman historique », [dans :] Dictionnaire des genres et notions littéraires. Paris : Albin Michel, 662–663.
Lerot J. (2000). « La sémantique du discours. Essai de clarification terminologique », [dans :] C. de Schaetzen (dir.), Des Termes et des Choses. Questions de terminologie. Paris : La Maison du Dictionnaire, 13-42.
Sapiro G. (2022). « La traduction des ouvrages de sciences humaines et sociales : conditions et obstacles », [dans :] N. Bond, P. Bossier, D. Louda (dir.), La traduction dans une société interculturelle. Paris : Hermann, 67-85.

d) publikacje prasowe (nienaukowe)
Clément C. (2008, mai). « La grande aventure de l’esprit », Le Magazine Littéraire 475, 60-64.
Dubois J. (2007, 15 juin). « Entretien avec M. X », Le Point, 14-15.
Sobolewski T. (1999, 17-18 octobre). « Balkon Konwickiego », Gazeta Wyborcza 8.
Brethes R. (2023, septembre-novembre). « Une histoire de la France et du monde en 40 albums », Le Point, BD Astérix [dossier hors-série] 1, 6-11. Rey A. (2014, janvier-mars). « De la pluralité des langues », Pour la science 82, L’évolution des langues. Quel avenir ? [dossier hors-série], 4-6.
Weill N. (2024, 31 janvier). « Le Banquet des Empouses : Olga Tokarczuk mène le bal des succubes et des pulmonaires », Le Monde, URL : https://www.lemonde.fr/livres/article/ 2024/01/31/le-banquet-des-empouses-olga-tokarczuk-mene-le-bal-des-succubes-et-des-pulmonaires_6214076_3260.html (consulté le 1/03/2024).

e) Dokumenty z domeny internetowej (notatki na blogach, portalach, w mediach społecznościowych, na stronach internetowych itp.)
Béguinel R. (2023, 8 janvier).« Crise dans l’édition : pourquoi le prix des livres augmente », Je suis auteur, URL : https://www.jesuisauteur.com/blog/crise-edition-prix-livres-augmentation (consulté le 1/03/2024).
Petre D. (2024, 25 janvier). « Éva Offredo : moins de livres, mais encore plus beaux », Ricochet, URL : https://www.ricochet-jeunes.org/articles/eva-offredo-moins-de-livres-mais-encore-plus-beaux-0 (consulté le 1/03/2024).
« Pratiques de la lecture en France : les résultats du baromètre 2023 » (2023, 21 avril), Vie publique, URL : https://www.vie-publique.fr/en-bref/289051-les-evolutions-des-pratiques-de-lecture-en-2023 (consulté le 1/03/2024).
« Qu’est-ce que l’écriture inclusive ? » (s.d.), Cité internationale de la langue française, URL : https://www.cite-langue-francaise.fr/decouvrir/l-aventure-du-francais/qu-est-ce-que-l-ecriture-inclusive (consulté le 1/03/2024).

f) Słowniki, bazy danych i katalogi online oraz biblioteki cyfrowe
Po nazwie dokumentu można podać skrót, który będzie stosowany w odsyłaczach.
Gallica, Bibliothèque nationale de France, URL : https://gallica.bnf.fr/accueil/fr/content/accueil-fr?mode=desktop (consulté le 1/03/2024).
Narodowy Korpus Języka Polskiego [NKJP], URL : http://nkjp.pl/ (consulté le 1/03/2024).
Trésor de la langue française informatisé [TLFi], URL : http://www.atilf.fr/tlfi (consulté le 1/03/2024).

Źródła przykładów / Korpus

Źródła przykładów/Korpus należy uporządkować (np. alfabetycznie lub chronologicznie) i zaopatrzyć w tytuł wskazujący przyjęte kryterium.
Każdą pozycję należy poprzedzić wybranym skrótem, za pomocą którego będzie ona przywoływana w tekście głównym.

Przykład 1:
Textes analysés (dans l’ordre alphabétique selon le nom de l’auteur) :
[TA 1] Duras M. (1958). Moderato cantabile. Paris : Éditions de Minuit.
[TA 2] Flaubert G. (1961). Madame Bovary. Mœurs de province. Paris : Éditions Garnier Frères.
[TA 3] Konwicki T. (1988). Le complexe polonais. Trad. H. Wlodarczyk. Paris : P.O.F./Laffont.

Przykład 2:
Dictionnaires du corpus (dans l’ordre alphabétique selon le nom de l’éditeur) :
[AS] Dictionnaire Assimil Kernerman polonais-français, français-polonais (2009). Chennevières-sur-Marne : Assimil.
[BER] Zając M. (s.d.). Dictionnaire français-polonais, polonais-français. Varsovie : Berlitz, Langenscheidt.
[BU] Słownik francusko-polski, polsko-francuski (2008). Warszawa : Buchmann. [CA] Callier O. (1923 [1906]). Dictionnaire de poche français-polonais et polonais-français. 5^e éd. Leipzig : Otto Holtze’s Nachfolger.

2. Recenzja naukowa

Objętość: 7000-10000 znaków (w tym spacje i przypisy).

Układ: Imię i nazwisko Autora — Afiliacja — Adres e-mail, identyfikator ORCID — Tytuł recenzji naukowej — Dane recenzowanego dzieła (wg schematu poniżej) — Tekst zasadniczy — Bibliografia.

Dane recenzowanego dzieła:
Patricia von Münchow (2021). L’analyse du discours contrastive : théorie, méthodologie, pratique. Limoges : Lambert-Lucas. 128 pp. ISBN: 978-2359352979.
Krzysztof Umiński (2022). Trzy tłumaczki [Trois traductrices]. Warszawa : Wydawnictwo Marginesy. 333 pp. ISBN 978-83-67022-61-3.

Recenzje powinny dotyczyć dzieł opublikowanych w ciągu dwóch lat poprzedzających ukazanie się numeru czasopisma Romanica Wratislaviensia.

Recenzje powinny zawierać omówienie dzieła oraz jego ocenę, uwzględniającą aktualny stan badań.